W. H. Auden ye gofte dare ke man kheili khosham miad. mige " har aan che ke man daram yek sedast ke ba aan gerehaye koore doroogh ra bogshayam va sedaghatam ra ba faryad be aseman beresanam. hich kas ra yaraye tanha zistan nist baraye goriz az tabhaii hich chareii nist joz inke yek digar ra doost bedarim chon khahim mord. pas bayad ham digar ra doost bedarim chon hame khahim mord."
Gol hamishe aziz o doostdashtani o zibast AMMA hichvaght moondegar nist o zood mire; zibaiish hamishe dar khater mimoone.
Ghoorbaghe beyad be eteka va poshtvaneye khatereye gol be rahesh behtar edame bede chon gol hamishe poshtibaneshe che vojoode khareji dashte bashe va che VOJOOD E MAENAVI...
 

سلام...آدم را میبرد به خیلی دورها .آن زمان که هنوز ساعت 9 میخوابیدیم و تا نیمه شب بیدار ماندن مد نبود!و اینتر نت و وبلاگی نبود که آدم اسیرش شود. دنیای ساده ای داشتیم.و شب به گوش کردن آن لالائی خوابمان میبرد و گاه گاهی هم مامان برایمان قصه ها را ضبط میکرد که دوباره گوش کنیم و صدای مهربان آن خانم قصه گو.آن خانم قصه گو که نمیدانم آیا هنوز هم قصه میگوید توی رادیو یا نه.و آن همه خاطره از آن لالائی زیبا که سالهاست همچنان گوش دادنی و گوش نواز است. یا د آن روزها بخیر!و اینکه فرهاد جان گلها همه زود میخوابند.خیلی زود.
 

فرهاد خان ما به انرژی های مثبت متساعده از جانب شما زنده ایم تو دانشگاه، روحیه خوبت رو همیشه حفظ کن. عیدت هم پیشاپیش مبارک
 

بعد جسارتا عرض می کنم خدمتتون، من همیشه فکر می کردم تو رو توی خونه کرگدن صدا می کردن
 

بغضی که هر کاریش میکردم تو این تنهایی لعنتی ، تو این غربت کثافت ، تو این دلتنگی های کمرشکن...نمی شکست، با خوندن نوشتت شکست...دلم برای آغوش مادرم، دستای مقدس زحمت کشیده پدرم تنگ شده! خیلی خوب نوشتی!
 

کوچیک که بودم همش فکرد می کردم می گه: کلثوم! خوابید مثل همیشه
البته بزرگتر که شدم فهمیدم که چی میگه...
هیچوقت یادم نمیره
 

اینم لینک لالایی شب به خیر کوچولو
http://rapidshare.com/files/57096027/Shab_20be_20Kheir_20Kuchulu_20_lalayi_i.wma