13 May 2006
آدمایی که تو زندگیت میان و میرن،
هر کدوم، هر جایی،
یه رد پا به جا میذارن...
اونایی که میمیرن ، یا اونایی که دیگه زنده بودنشون اهمیتی نداره..
اونایی که دوسشون داشتی و رفتن ،یا اون کسایی که رفتن و دیگه یادی ازشون نیست حتی...
رد پاها رو که دنبال کنی ، به یه جایی باید برسی...
یه نقطه شروع ، یه نقطه پایان...
بعضیا وقتی میرن گریه میکنی، رو زانوهات میشینی ، شونه هات میلرزن ، با خودت حرف میزنی ، میگی حیف از اون روزای خوب...
بعضیای دیگه ، وقتی میرن اما، غصه میخوری ، میگی حیف از عمری که هدر شد...!!
یادگاری هایی که پیش مردم به جا میذارین ، کاشکی شیرین باشه...
اونوقت میشین جزو اون دسته ای که حتی وقتی دوسشون ندارین،
بازم وقتی یادشون میوفتین ، میخندین ...
بعضی آدما هم هستن که آرزو میکنین قبل از اونا بمیرین ، که مردنشونو نبینین
.
.
.
.
.
.
.
.روزهای سختی در پیشه ...
DAILY
FRIENDS