دین هرگز با زیبایی و به معنای کلی تر با هنر سرِ ناسازگاری نداره و این چیزایی که مبنی بر اکراه و حرمتِ موسیقی وجود داره هیچکدوم در وحی (قرآن) نیست و فقط و فقط نتیجه ی فقهه. و فقه بطور کلی متاثر از زمانه. اینکه فقهه شیعه عقب افتادس رو نباید به گردن دین انداخت و باید توجه رو به روح ادیان و گوهر دین معطوف کرد که داوود صدایی خوش داشت و خوش هم می نواخت و محمد از بوی خوش زن می گفت و عُرفای همین اسلام، جملگی شاعر بودن. کیه که بگه شعرِ مولوی به خودیه خود موسیقی نیست؟ که شعر خودش موسیقیه منجمده. پس شومام داش فرهاد هی نگو دین می فهمه یا نمی فهمه و اینا، بگو اینایی که دینو تفسیر میکنن میفهمن یا نمی فهمن و اینا. شما نظرات آقای صانعی رو نگاه کن که فقیه و آیت الله و ایناس ولی هیچ حرمتی هم باسه موسیقی قائل نیس. در مورد این موضوعا بیشتر میخوام بنویسم تو اون وبلاگ اسلامیم ایندفه
 

نامجو رو که دیدم یادم رف اولا رو بخونم...بگو من چقدر جون کندم البومشو گیر بیارم ...همین امشب که همه خوابن و نمیشه گوشش داد. من چقدر دیر می رسم
 

ای باب آپ کن دیگه